Różokrzyż - Masoneria - Wolnomularstwo - Iluminaci. Fakty, kontrowersje, teorie spiskowe, a realny obraz sytuacji część 2: Nowożytni Iluminaci - Ordo Templi Orientis
Tytuł obrazu:
87px-OTOlogo
Źródło obrazu:
Prościej mówiąc, Ordo Templi Orientis to współcześni Iluminaci z ugrupowania, które przestało (zgodnie z tym, co piszą w Wikipedii) funkcjonować jako jednolita grupa wyznaniowa czy okultystyczna.
Oto, co na ten temat napisali wikipedyści z polskiej Wikipedii:
"Ordo Templi Orientis (O.T.O.) (Zakon Świątyni Wschodu, lub rzadziej Zakon Wschodnich Templariuszy) - międzynarodowa organizacja religijno-zakonna o charakterze para-masońskim.
O.T.O. zostało założone przez Carla Kellnera oraz Theodora Reussa w 1905 roku. Najbardziej znanym członkiem O.T.O. był angielski okultysta Aleister Crowley. Od śmierci Reussa, z powodu braku jasnej sukcesji, powstało kilka odgałęzień O.T.O. Niektórzy krytycy uważają, że z tego powodu autentyczne O.T.O. umarło wraz z Reussem. Najbardziej znany i największy dziś z tych odłamów, nazywany Kalifatem O.T.O., za swoje główne nauki i zasady przyjmuje crowleyowskie prawo Thelemy, które wyrażone jest głównie przez wyrażenie: "Czyń swoją Wolę, będzie całym Prawem" (ang. Do what thou wilt shall be the whole of the Law). Prawo Thelemy zostało sformułowane podczas zapisu Księgi Prawa przez Aleistera Crowleya w 1904 w Kairze, w Egipcie. W skład O.T.O. wchodzi także Ecclesia Gnostica Catholica, czyli Gnostycki Kościół Katolicki, który jest sakramentalnym ramieniem Zakonu. Jego głównym rytuałem, który jest publiczny jest Liber XV, czyli Msza Gnostycka (ang. Gnostic Mass). Crowleyowskiego E.G.C. nie należy mylić z kościołem Jeana Bricarda o tej samej nazwie. Kalifat O.T.O. twierdzi, iż posiada ok. 4000 członków w 58 krajach.
Niektóre spośród pozostałych odłamów O.T.O., to:
- Brytyjski odłam prowadzony przez Kenneta Granta, nazywany też Tyfoniczny O.T.O.
- Brazylijskie O.T.O. (obecnie nazywane Society O.T.O.) powołane przez Brazylijczyka Marcello Mottę
Link źródłowy:
Ordo Templi Orientis - Wikipedia, wolna encyklopedia
Tak więc, właściwie można powiedzieć, że nie jest to zbyt niebezpieczny twór, ani taki nie był (choć niektórzy poszukiwacze tajemnic by tak powiedzieli). W momencie śmierci głównego założyciela O.T.O. prawdopodobnie ów Zakon stracił jednolitość struktury społecznej, aczkolwiek możliwe, że członkowie jego odłamów się ze sobą komunikują.
Jak już wejdziecie na link źródłowy o Ordo Templi Orientis, radzę się dogłębnie zaznajomić z filozofią O.T.O., żeby zyskać pewność co do tego, o czym mowa. Napiszę, że w kwestii praktyki magicznej Ordo Templi Orientis ma całkiem niezły misz-masz, od hermetyzmu, przez jogę i kabałę, aż po wszelkie praktyki magii ceremonialnej, którą bez względu na cel magicznej operacji nazywam magią wysoką.
Ale to tylko dygresja. Przejdźmy do historii Ordo Templi Orientis.
Tekst autorstwa Fratra Sabaziusa X i Fratra אמת IX:
"Historia O.T.O.
Chociaż O.T.O. powstało na początku XX wieku, łączy ono w sobie różne strumienie ezoterycznej mądrości, które z powodu braku politycznej i religijnej tolerancji w czasach średniowiecza zostały pierwotnie podzielone i sprowadzone do podziemia.
O.T.O. czerpie także z tradycji wolnomularskich, różokrzyżowych, Iluminatów działających w XVII i XIX wieku, z wczesnego chrześcijańskiego gnostycyzmu oraz pogańskiej szkoły misteryjnej. Jego symbolizm zawiera w sobie połączenie ukrytych tradycji Wschodu i Zachodu, których fuzja pozwoliła na odnalezienie prawdziwych wartości Księgi Prawa - tekstu objawionego Aleisterowi Crowleyowi.
Carl Kellner
Carl Kellner (Renatus, 1.09.1851-7.06.1905), bogaty chemik rodem z Austrii, byl duchowym ojcem Zakonu Wschodnich Templariuszy. Kellner studiował wolnomularstwo, tradycje różokrzyżowe oraz wschodni mistycyzm, wiele także podróżował po Europie, Ameryce i Azji Mniejszej. To w trakcie swych podróży właśnie miał on nawiązać kontakt z trzema adeptami - sufi Solimanem ben Alfą oraz dwoma indyjskimi tantrykami: Bhimą Sepa Pratapą z Lahore oraz Śri Mahatmą Adżamją Paramhansą, a także miał on spotkać członków organizacji o nazwie Hermetyczne Braterstwo Światła.
W 1885 roku Kellner spotkał teozofa, różokrzyżowca i uczonego, doktora Franza Hartmanna (1838-1912), z którym rozpoczął współpracę nad rozwojem inhalacyjnej terapii przeciwko gruźlicy stanowiącej podstawowy element zabiegów prowadzonych przez Hartmanna w jego sanatorium w Salzburgu. Kellner twierdził, że podczas swoich studiów odkrył >klucz< prowadzący do wyjaśnienia skomplikowanej symboliki wolnomularskiej oraz zrozumienia misteriów Natury. Pragnął on utworzyć Academia Masonica, która pozwalałaby wolnomularzom zapoznać się ze wszystkimi istniejącymi masońskimi stopniami i systemami.
Academia Masonica
W 1895 roku Kellner rozpoczął rozmowy z Theodorem Reussem (Merlinem, zwanym również Peregrinusem, 28.06.1885-28.10.1923) na temat swojego pomysłu założenia Academia Masonica. Podczas tych rozmów Kellner zdecydował, iż Academia Masonica powinna występować pod nazwą >Zakon Orientalnych Templariuszy< (w j. angielskim >Oriental Templar Order<). Wewnętrzna struktura tego zakonu (O.T.O. właściwe) miała być zorganizowana na podobieństwo struktur rytów masońskich Memfis i Mizraim. Akademia miała nauczać ezoterycznych doktryn Hermetycznego Braterstwa Światła oraz opracowanego przez Kellnera >klucza< do masońskiej symboliki. Zakon ten miał być otwarty zarówno dla mężczyzn jak i kobiet, jednakże warunkiem wstępnym dla kandydata do Wewnętrznego Kręgu O.T.O. miały być posiadane przez niego rozmaite stopnie inicjacyjne Cechu oraz wysoki stopień wolnomularski. Niestety Wielka Loża masońska zabraniała przyjmowania kobiet w swoje kręgi i tym samym nie mogły one stać się członkiniami O.T.O. Prawdopodobnie był to jeden z powodów, dla którego Kellner wraz ze swoimi poplecznikami zdecydował się przejąć kontrolę nad jednym z wielu rytów masońskich w celu zmiany jego praw na korzyść kobiet.
Ówczesne rozmowy pomiędzy Reussem i Kellnerem nie przyniosły pozytywnych rezultatów, jako że Reuss skupił się na współpracy z Leopoldem Engelem z Drezna (1858-1931) celem ożywienia bawarskiego Zakonu Iluminatów. Kellner nie zaakceptował przywróconego do życia Zakonu Iluminatów, nie darzył sympatią i Engela. Wie,y, iż skontaktował się on ponownie z Reussem w czerwcu 1902 roku, czyli wówczas, kiedy ten drugi rozstawał się z Engelem. W wyniku tego spotkania Kellner i Reuss postanowili wcielić w życie powstanie Zakonu Wschodnich Templariuszy korzystając z upoważnień umożliwiających im działalność w obrębie wysokich stopni rozmaitych rytów wolnomularskich.
Masońskie podwaliny
Theodor Reuss był nie tylko przywódcą wskrzeszonego przez siebie Bawarskiego Zakonu Iluminatów, ale również Wielkim Mistrzem Swedenborgiańskiego Rytu Wolnomularskiego w Niemczech (stosowny statut otrzymał od W. Wynn Wescotta 24 czerwca 1901 roku) oraz Magiem Wysokiej Rady niemieckiej gałęzi Societas Rusicruciana in Anglia (list autoryzujący go do objęcia tego stanowiska napisał W. Wynn Wescott 24 lutego 1902 roku).
Kellner wsparł Reussa w jego dążeniach do zakupu od od angielskiego uczonego Johna Yarkera (1833-1913) uprawnień pozwalających na działalność w obrębie trzech systemów wysokich stopni znanych jako Starożytny i Pierwotny Ryt Memfis 97º, Starożytny Orientalny Ryt Mizraim 90º oraz Starożytny i Uprawomocniony Ryt Szkocki 33º (Urząd Cernauński Nowego Yorku, 1807).
Dwudziestego czwartego września 1902 roku Yarker wysłał Reussowi list, w którym nadawał mu tytuł Suwerennego Wielkiego Inspektora Generalnego 33º Szkockiego Rytu Cernauńskiego. Tego samego dnia Yarker wydał patent uprawniający Reussa, Franza Hartmanna i Henry'ego Kleina do prowadzenia rytów Szkockich, Memfis i Mizraim w obrębie Suwerennego Sanktuarium 33º-95º. Pierwszego lipca 1904 roku Yarker wydał kolejny dokument upoważniający Reussa do wykonania wspomnianych rytów. Warto tu również dodać, iżReuss opublikował transkrypcję dodatkowego uprawomocnienia datowanego na 24 czerwca 1905 roku.
W 1902 Reuss rozpoczął publikację masońskiego magazynu pod nazwą Oriflamme.
W trakcie tworzenia struktur zakonu wykorzystano zarówno ryt Swedenborgiański, jak i wyżej wspomniane ryty. Ryt Swedenborgiański zawierał w sobie pewne wersje Stopni Cechu, natomiast Szkocki Ryt Cernauński oraz Ryty Memfis i Mizraim dotyczyły >wysokich stopni<. Razem stworzyły one kompletny system masońskich inicjacji, który teraz znajdował się do dyspozycji zakonu. Wraz z włączeniem tych rytów do struktury, zakon mógł działać jako całkowicie niezależne ciało masońskie. W 1903 roku Reuss i Kellner przygotowali ogólny manifest zakonu, który opublikowano w następnym roku w Oriflamme. Po śmierci Kellnera 7 czerwca 1905 roku Reuss otrzymał pełną kontrolę nad zakonem. W 1906 roku z pomocą Franza Hartmanna i Heinricha Kleina Reuss przygotował konstytucję zakonu.
O.T.O. pod przywództwem Reussa
Rudolph Steiner (1861-1925), który w tym czasie sprawował urząd Sekretarza Generalnego niemieckiej gałęzi Stowarzyszenia Teozoficznego, w 1906 roku został mianowany Zastępcą Wielkiego Mistrza kapituły podległej O.T.O./Memfis/Mizraim oraz Wielkiej Radzie zwanej >Mysthica Aeterna< w Berlinie. Steiner w 1912 roku założył także Stowarzyszenie Antropozoficzne, a współpracę z Reussem zakończył w 1914 roku.
Dwudziestego czwartego czerwca 1908 roku doktor Gérard Encausse (Papus, 1865-1916) zorganizował >Międzynarodową Konferencję Spirytualistyczna< w Paryżu, w której udział wziął także Reuss. Podczas konferencji Encausse otrzymał bezpłatnie od Reussa patent do utworzenia >Najwyższej Wielkiej Rady Zjednoczonych Rytów Starożytnej i Pierwotnej Masonerii rozciągającej swe obediencje na Wielki Wschód Francji i jego podległe Paryżowi terytoria<.
Prawdopodobnie podczas tej konferencji, Encause i Brircaude konsekrowali Reussa na biskupa oraz mianowali go na urząd arcybiskupa I'Eglise Catholique Gnostique. Rola Encausse'a w O.T.O. nie jest jasna. Podczas tej konferencji doktor Arnold Krumm-Heller (Huiracocha, 1879-1949)otrzymał od Reussa uprawnienia do rozpoczęcia oficjalnej działalności na terenie Ameryki Łacińskiej. Krumm-Heller założył swój własny zakon zwany Fraternitas Rosicruciana Antiqua (F.R.A.). Według wiadomości pochodzących od jego syna Parsifala, nigdy nie założył on żadnej z lóż O.T.O., nie inicjował nowych członków i nie mianował żadnych oficerów".
Źródło:
oto-pl.org/historia
Więcej informacji na temat historii Ordo Templi Orientis (we wspomnianym artykule nazywanym Zakonem Wschodnich Templariuszy) można znaleźć w linku powyżej.
Tak więc można by się przyczepić tylko do tych skomplikowanych rytów i inicjacji, które osobom o wielkim sercu, a małej wiedzy mogłoby utrudnić wejście w szeregi zakonu Ordo Templi Orientis. Jednak to nie znaczy, że mieli oni na celu zapanować nad światem - po prostu wykorzystali stare systemy, które z czasem były wzbogacane o utrudnienia dla osób, które mogłyby zaszkodzić strukturze dawnych ugrupowań okultystycznych lub które były uznawane przez Wielkich Mistrzów za :niegodne" przyjęcia nauk ezoterycznych. Niestety w ten sposób powstała także elita wielkich magów, choć wedle tego, co wiem każdy może się nauczyć korzystać z magii.
Linki do literatury uzupełniającej:
Rudolf Steiner - Wpływ Rozwoju Ezoterycznego na Człowieka - Docer.pl
Rudolf Steiner - Teozofia Różokrzyżowców - DokuPDF
Najnowsze info można znaleźć na stronie O.T.O.:
www.oto.org
Pozdrawiam Was serdecznie. Niech Moc będzie z Wami.
Następne wpisy o Iluminatach wkrótce.
Komentarze
Prześlij komentarz